Wanneer maak ik gebruik van Counselende coachstijl?

Hier volgt een praktijkvoorbeeld                                                                                                                                                                       Counselende coaching op basis van het volgen van de coachee. Deze vorm van coachen pas ik vaak toe bij 4^e jaar deelnemers die een opleiding volgen op niveau 4. Zij werken in projectvorm vaak in samenwerking met het bedrijfsleven. Het project wordt afgetoetst in de vorm van een assessment waarbij de deelnemer volgens een stappenplan moet onderbouwen:

Welke bronnen er door de coachee geopend zijn om aan informatie te komen

• Met welke reden deze keuze zijn gemaakt
• Welke alternatieven waren er nog meer en waarom voldeden deze dan niet?
• Geef aan op welke manier werd er door jouw gecommuniceerd en informatie overgedragen en waaruit blijkt dat deze vorm effectief geweest?

Volgens deze manier van vragen stellen wordt er tijdens het werken in projectvorm een sterk beroep gedaan op eigen ontwikkeling en zelfsturing van de coachee. 

Gedurende het project zijn er wekelijks projectoverleg momenten vastgelegd (coachgesprekken). In deze overlegmomenten wordt met de deelnemer de stand van zaken besproken. In deze coachgesprekken staat steeds de coachee centraal. De gesprekken vinden plaats op basis van gelijkwaardigheid en is gericht op het vergroten van zelfvertrouwen, kracht en eigen vermogen van de coachee.

Ik draag en stuur in deze coachvorm minimaal, mijn rol is meer gericht op het tonen van respect, congruentie, empathie en warmte in relatie met de coachee. Alle directieve coachtechnieken die bestaan uit het faseren van het gesprek zoals: het geven van feedback, adviezen, aanwijzingen, het doen van suggesties zijn hier niet van toepassing. Mijn taak is de coachee aan te moedigen tot zelf- actualisatie, samen te vatten en wijzen op de mogelijke verbanden. Deze vorm van coachen geeft aanzet tot zelfontwikkeling en het zelfvertrouwen van de coachee waardoor hij zich zoveel mogelijk autonoom ontwikkelt.   

Het initiatief in het gesprek komt van de kant van de coachee, als coach nodig ik uit om te spreken. In deze Counseling wordt door mij gebruik gemaakt van de Non- directieve techniek. Het waarnemen van woorden, gedragingen, opvattingen en emoties van de coachee worden hier door  een ruimtegevende houding en accepterende aanwezigheid van de coach beoordeeld. Dit gebeurd non- verbaal door een knipoog, welwillende glimlach, ontspannen bewegingen.

Ook als je zenuwachtig wordt blijft de bal van de spelers                                                                                                                                                De speler dient in de counselende methode de wedstrijd zelf te maken, de coach gaat hier niet in het veld staan bij de spelers, hij kijkt aan de zijlijn mee. Het belangrijkste bij counseling is dat hij de uitdaging of het probleem niet naar zich toetrekt. Het is hierbij belangrijk dat de speler oplossingen gaat bedenken om zijn spel te verbeteren. De coach is sturend met vragen als: vertel me nu eens hoe je dit probleem gaat aanpakken? Wat verlang je nu van mij?  Met deze vragen houdt hij de speler aan de bal. 

Het is belangrijk op te merken dat deze technieken op basis van Counseling een goede leerschool vormt voor de coachee. Het is belangrijk voor mij te weten en te begrijpen welke kant de coachee op wil met zijn inbreng. Deze waarnemingstechniek wordt in de counseling methode in feite als enige techniek aanbevolen. Ik zal er op moeten letten dat elke inmenging van analyseren en sturing willen geven als storend wordt ervaren. Ik hoef niets origineels of nieuws aan te dragen, ik stel mij terughoudend op. Het is voor mij als coach een uitdaging op zich, om de neiging om behulpzaam of inventief te nemen te weerstaan.